Procedury przy podejrzeniu choroby zawodowej

Zgodnie z definicją zawartą w Art. 235¹ K.P.  za chorobę zawodową uważa się chorobę, wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych „narażeniem zawodowym”.

Jakie są procedury, gdy istnieje podejrzenie choroby zawodowej?

Zgodnie z art.235 §1 KP „Pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zgłosić właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu i właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy każdy przypadek podejrzenia choroby zawodowej.”. Taki obowiązek ciąży również na lekarzu podmiotu właściwego do rozpoznania choroby zawodowej (art.235 §2 KP).

W każdym przypadku podejrzenia choroby zawodowej:

1. Lekarz
2. Lekarz dentysta, który podczas wykonywania zawodu powziął takie podejrzenie u pacjenta
   – kieruje na badania w celu wydania orzeczenia o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do jej rozpoznania (art.235 § 2¹ KP).

Podejrzenie choroby zawodowej może zgłosić również pracownik lub były pracownik  za pośrednictwem lekarza sprawującego nad nim profilaktyczną opiekę zdrowotną (art.235 § 2² KP).

Komu zgłaszamy podejrzenie choroby zawodowej?

Zgodnie z § 3.1. rozporządzenia RM w sprawie chorób zawodowych podejrzenie choroby zawodowej zgłasza się:

1. właściwemu państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu,
2. właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy.

Natomiast według § 4.1. właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny, który otrzymał zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej, wszczyna postępowanie, a w szczególności kieruje pracownika lub byłego pracownika, którego dotyczy podejrzenie, na badanie w celu wydania orzeczenia o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do jej rozpoznania, do jednostki orzeczniczej.

Jednostki orzecznicze I stopnia:

1. poradnie chorób zawodowych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy;
2. kliniki i poradnie chorób zawodowych uniwersytetów medycznych (akademii medycznych);
3. poradnie chorób zakaźnych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy albo przychodnie i oddziały chorób zakaźnych poziomu wojewódzkiego – w zakresie chorób zawodowych zakaźnych i pasożytniczych;
4. jednostki organizacyjne zakładów opieki zdrowotnej, w których nastąpiła hospitalizacja – w zakresie rozpoznawania chorób zawodowych u pracowników hospitalizowanych z powodu wystąpienia ostrych objawów choroby.

Jednostki orzecznicze II stopnia (w przypadku gdy pracownik nie zgadza się z treścią orzeczenia wydanego przez jednostkę orzeczniczą I stopnia).

Kto stwierdza chorobę zawodową?

Decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej albo braku podstaw do jej stwierdzenia wydaje właściwy państwowy inspektor sanitarny.

I na koniec – jakie są obowiązki pracodawcy w razie rozpoznania u pracownika choroby zawodowej?

– ustalić przyczyny powstania choroby zawodowej oraz charakter i rozmiar zagrożenia tą chorobą,

– przystąpić niezwłocznie do usunięcia czynników powodujących powstanie choroby zawodowej i zastosować inne niezbędne środki zapobiegawcze,

– zapewnić realizację zaleceń lekarskich (Art. 235 § 3).

I.M.